Lindenholt, mi barrio de Nijmegen. 6 de abril de 2011.
Aún bajo los efectos de las mini-vaciones en Holanda...
MIJN VLAKKE LAND (Jaques Brel)
Wanneer de Noordzee koppig breekt aan hoge duinen en witte vlokken schuim uiteenslaan op de kruimen, wanneer de norse vloed beukt aan het zwart basalt en over dijk en duin de grijze nevel valt wanneer bij eb het strand woest is als een woestijn en natte westewinden gieren van venijn, dan vècht mijn land...Mijn vlakke land... Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken, op dak en torenspits van hemelhoge kerken, die in dit vlakke land de enige bergen zijn, wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn, wanneer de dagen gaan in domme regelmaat en bolle oostenwind het land nóg vlakker slaat, dan wacht mijn land...Mijn vlakke land... Wanneer de lage lucht vlak over het water scheert, wanneer de lage lucht ons nederigheid leert, wanneer de lage lucht er grijs als leisteen is, wanneer de lage lucht er vaal als keileem is, wanneer de noordewind de vlakte vierendeelt, wanneer de noordewind er onze adem steelt, dan kraakt mijn land...Mijn vlakke land... Wanneer de Schelde blinkt in zuidelijke zon en elke vlaamse vrouw flaneert in zon-japon wanneer de eerste spin z'n lentewebben weeft of dampende het veld in juli-zonlichtheeft, wanneer de zuidewind er schatert door het graan,
wanneer de zuidewind er jubelt langs de baan, dan juicht mijn land...Mijn vlakke land...
En inglés (gracias a Birdman del foro de allthelyrics.com):
When the North Sea stubbornly breaks against the high dunes And white flecks of spray shatter on their tops When the surly tide hammers against the black rock And a grey mist falls over the dikes and dunes When by low tide the beach is desolate as a desert And the damp Westerly winds screech with venom Then my land fights, my flat land When the rain falls on streets, squares and parks On the roofs and spires of churches that reach to heaven Which, in this flat land, are the only mountains When under the clouds people are like dwarves When the days pass with numbing monotony And bulging Easterly winds blast the land still flatter Then my land waits, my flat land When the low sky skims right over the water When the low sky teaches us humility When the low sky is as grey as slate When the low sky is as pale as stony clay When the North wind quarters the plain When the North wind steals our breath Then my land creaks, my flat land When the Scheldt shines in the Southern sun And every Flemish woman saunters in a summer-dress When the first spider spins its webs in spring Or the hazy fields tremble in July sunshine When the Southern wind chortles through the grain When the Southern wind goes cheering along the roads Then my land rejoices, my flat land
[87]
Comments